το ελληνικό αρχιπέλαγο...

αλώθηκε από τους διαπλεκόμενους και το θολό γυαλί των "παραθύρων"...

 άλλοτε το αυλάκωναν η "Χριστίνα", η "Κρεολή", προσωπικότητες κι΄αστέρια  παγκόσμιας λάμψης, τώρα  επιπλέουν  οι φελλοί και οι κουράδες με τα κότερα των διαπλεκομένων...

Καθώς  ο ήλιος ψήνει τις αμμουδιές, αγναντεύω πέρα στη θάλασσα, νομίζοντας ότι θα φανεί η κατάλευκη  θαλαμηγός με το κίτρινο φουγάρο ή το εβένινο τρικάταρτο σκαρί... Κι΄οι  παπαράτσι να στήνουνε τους τηλεφακούς κι΄εγώ να ετοιμάζομαι για το ρεσάλτο μου...  Τα καλοκαίρια οι διάσημοι  πλημμύριζαν τα νησιά  στο ελληνικό αρχιπέλαγο,  τα φλας άστραφταν γύρω από χολιγουντιανούς σταρ αλλά και ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης.  Η μουσική και τα τραγούδια του Χατζιδάκι και του Θεοδωράκη, Τα "Παιδιά του Πειραιά", ο "Ζορμπάς", αλλά  και η "Νόρμα"   της Κάλλας, πουλούσαν εκατομμύρια δίσκους ανα την Υφήλιο. Το συρτάκι και το ούζο, σε παγκόσμια κατανάλωση και γλέντι... Ειδησεογραφικά πραακτορεία και  μεγάλα περιοδικά,  ζητούσαν φωτογραφίες και γέμιζαν πρωτοσέλιδα και εξώφυλλα από Ελλάδα: Τσόρτσιλ,  Ίμπν Σαούντ, Σοράγια,  Γκρέτα Γκάρμπο,  Ελίζαμπεθ Τέηλορ,   Σοφία Λόρεν, Γκρέις Κέλι,  Νουρέγιεφ, Πίτερ Ουστίνοφ, Τένεσι Ουίλιαμς... 

Μαζί με τη Σπετσοπούλα και το Σκορπιό, άρχισε να παίρνει φήμη και η Μύκονος για τους γυμνιστές και τους γκέι της... Μάθαμε την Αποκάλυψη μέσω Πάτμου και τον Παπαδιαμάντη, μέσω Σκιάθου...Τα  αρχιπέλαγα Αιγαίο και Ιόνιο, με τα νησιά και τα νησάκια τους, γαλαζόπετρες της Ελλάδας των διακοπών...  ( στη φωτο Μελίνα Μερκούρη και Άντονι Πέρκινς( 17-7-1961) έρχονται για τη "Φαίδρα" του Ζιλ Ντασέν, που γυρίστηκε στις Σπέτσες)

Οι δεκαετίες πέρασαν, τα δυνατά ονόματα  και  τα λαμπερά ταλέντα  έσβησαν, με το φευγιό ενός Ωνάση, μιάς Κάλλας, μιάς Παξινού,  ενός Κουν...  Οι χρυσοί Έλληνες αντικαταστάθηκαν από τους μπακιρένιους...  Νομπελίστες ποιητές  δεν ξαναβγαίνουν... Ακόμη και οι ταπεινοί μεγάλοι δεύτεροι του ασπρόμαυρου κινηματογράφου  της εποχής της αθωότητας, διατηρούν μιά λάμψη που δεν υπάρχει στους σημερινούς φανφαρόνους  μικρούς πρώτους της έγχρωμης τηλεόρασης...    

 Πνευματικοί άνθρωποι και συγγραφείς δεν υπάρχουν ή σιωπούν,  μπροστά στη πλέμπα του καναπέ... Εκδότες δημιουργούν μπεστσέλερ  με συνταγές κουζίνας  και  τηλεοπτικής διαφήμισης... Ευκαιρία για τους   ατάλαντους, τους θρασείς, τα ξέκωλα, τα ψώνια, τους γραφικούς των   "παραθύρων"... Οι ασήμαντοι που κάνουν θόρυβο με τις μηχανές και τον ήχο του ραδιοφώνου τους... Η  ανυπαρξία,      με την θορυβώδη ύπαρξή της, η φανφάρα, ο τζερτζελές, η εκδίκηση της γυφτιάς, που λένε...

Τσαντήρι νιούζ, λοιπόν, που  σατιρίζει, άλλους κοπρίζει και τους δυνατούς  λιβανίζει...   Εποχή της  αφόδευσης των κουμπάρων των ΜΜΕ, που με την κοπριά τους  δυναμώνουν  τα καχεκτικά άκαρπα δεντρίλια...

Σημεία των καιρών: Η πτώση των αετών και η άνοδος των γερακιών, η απόσυρση των λιονταριών και η εμφάνιση των υαινών, η απαξίωση των αξιών, η ξευτίλα των ανάξιων. 

η ηθική της υποκρισίας..

Επισκέπτες μου, κυρίως οι νεαροί και ανυποψίαστοι, ερχόσαστε γεμάτοι περιέργεια, να μάθαιτε για το βίο και τη πολιτεία των μυθικών ονομάτων από τα παλιά και ξαφνικά βρισκόσαστε στους μύδρους μου για τα συμβαίνοντα σήμερα στα ΜΜΕ... Φοιτητής Έλληνας από το Καίμπριτζ, μου γράφει: Οι περισσότεροι, όχι μόνο είμαστε υποψιασμένοι και δεν βλέπουμε  πιά ελληνικά κανάλια, παρά μόνο τα αθλητικά, που κι΄αυτά βασίζονται στην ηθική των συμφερόντων. Ένας άλλος, από τη Πάτρα, τονίζει:  Δεν μπορώ να βλέπω πιά στο γυαλί τη χωματερή, όπου οι δημοσιογράφοι αδιάζουν τα σκουπίδια τους.  Κι΄ένας τρίτος, από τη θεσσαλονίκη, με κατακεραυνώνει:     Γράφετε στο βιβλίο σας "Αμαρτίες γονέων", ότι ο υπερβολικός  πλούτος είναι αμαρτία, αλλά  τον δοξολογείτε στην ιστοσελίδα σας. Και γιατί ακόμη εξυμνείτε τις γκόμενες και τις πόρνες που κρεβάτωνε στη πλωτή γκαρσονιέρα του ο Ωνάσης; 

΄Οχι, δεν    δοξολογώ τον  πλούτο, ούτε εξυμνώ  τις διάσημες πόρνες κι΄ακόμη   τους Ελληναράδες-τυχοδιώκτες και τους  γκέι"  (όπως μου επισημαίνει κάποια επισκέπτρια). Απλά, μνημονεύω  τους άξιους και τους ταλαντούχους του ελληνικού αρχιπέλαγου, στο οποίο  επιπλέουν πιά, οι φελλοί  και οι ακαθαρσίες της διαπλοκής και της λοβιτούρας... Το περίεργο-πονηρόν  είναι ότι οι κρατούντες της Ευρωπαικής Ένωσης, δεν μας επιτρέπουν ούτε να  απομακρύνουμε, ούτε αποξηράνουμε τις ακαθαρσίες... Κι΄έτσι παραμένουμε οι γνωρίζοντες  με  τη μπόχα τους, οι θεατές  του καναπέ και οι συλλέκτες πορνοκασετών στις Κυριακάτικες,  με την άγνοιά τους  και οι θωκάτοι με τις μίζες τους. Η ηθική της υποκρισίας, όπως έλεγε ο Λιαντίνης και θα το διαβάσετε σε κάποια άλλη στήλη. 

[selida]

ο "γάμος του αιώνα"

Σήμερα,  οι μοδάτοι γάμοι καλλιτεχνών, πολιτικών και δημοσιογράφων,  θορυβούν για να προκαλέσουν τα ντόπια ΜΜΕ, γιατί τα ξένα τους αγνοούν...Άλλα τα μάτια του λαγού κι΄άλλα της κουκουβάγιας...  Όταν το 1968 γινόταν στο Σκορπιό ο γάμος  Αρίστου-Τζάκι, το γεγονός έμπαινε για ημέρες πρωτοσέλιδο σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης.. Το  σκίτσο αμερικανικής εφημερίδας, που έδειχνε σε  τρία καντράν τηλεοράσεων,  την κατάκτηση  της Σελήνης, τα φοβερά ρεκόρ των Ολυμπιακών του Μεξικού και τον "γάμο του αιώνα", ήταν η σφυγμομέτρηση για  το ενδιαφέρον του παγκόσμιου αναγνωστικού κοινού. 

ο Αρίστος στο Σκορπιό ονειρεύεται το Καρατάσι...

Το 1960  κάλεσε ο Αρίστος τον γεωπόνο Γιώργο Αρώνη, ανηψιό συμμαθητή του στη Σμύρνη, τον έβαλε στο ελικόπτερο και κατ΄ ευθείαν για το Σκορπιό. Δείχνοντας του από ψηλά το αδιαμόρφωτο  νησάκι, του είπε πως τον χρειαζόταν για να του βρει νερό.  Όταν πατήσανε στο χώμα, ο Ωνάσης είχε μεγάλη όρεξη για κουβέντα, μεζεδάκι και ούζο, φώναξε ξαφνικά  ένα δικό του ναύτη και του είπε:

—Πετάξου να μας φέρεις λίγη... «παπαλίνα»!

Εκείνος εξεπλάγη:

—Τι είναι αυτό, αφεντικό;

Ο μεγαλοεφοπλιοτής κούνησε το κεφάλι και είπε:

—Συγνώμη, νόμισα πως βρισκόμαστε με το φίλο μου στη Σμύρνη...

Ο Αρώνης σκέφτηκε πως δε θα΄ χε και μεγάλη διαφορά η σαρδέλα που ψαρεύανε στη Σκάλα του Παπά, στη Σμύρνη, από το μαριδάκι και τη σαρδέλα που φέρναν οι ψαράδες στο γειτονικό Νυδρί... Ο Ωνάσης έφαγε λαίμαργα με τα δάχτυλα και ήπιε και ούζο... Συγκινήθηκε:

—Γιώργο μου, να 'ξερες πώς νιώθω σήμερα!

Ο γεωλόγος προσπάθησε να τον αποτρέψει να κάνουν γεω­τρήσεις, γιατί το νησί ήταν άνυδρο. Ο Ωνάσης όμως επέμενε πως ο Σκορπιός έχει κάτω από το χώμα νερό:

—Χίλια στρέμματα είναι και να μην υπάρχει νερό; Κάπου θα ναι κρυμμένο. Θέλω να μου το βρεις.

Αλλά νερό δεν υπήρχε ούτε στο Σκορπιό, ούτε στη γειτονική νησίδα Σπάρτη. Τον πρώτο τον είχε αγοράσει ο Ωνάσης τρία εκα­τομμύρια δραχμές και τη δεύτερη λιγότερο. 'Οταν προσπάθησε ν' αγοράσει και τη διπλανή Μαδουρή, ιδιοκτησία της οικογενείας Παπαρηγοπούλου, η αρχόντισσα κληρονόμος της του απάντησε υπερήφανα:

—Κύριε Ωνάση, δεν έχετε τόσα πολλά χρήματα για να την αποκτήσετε...

Ήθελε να του υπενθυμίσει πόσο φτηνά είχε πάρει τα άλλα δύο νησάκια. Ο Ωνάσης μπορούσε να παρατήσει όλες του τις δουλειές, για να μηχανευτεί τρόπους ν' αποκτήσει κάτι που το επιθυμούσε. Εί­τε αυτό ήταν περιουσιακό στοιχείο, είτε γυναίκα... Στην περίπτω­ση του Σκορπιού χρησιμοποίησε μια άγνωστη εταιρία, με την ονομασία «Μυκήνες», για να μη καταλάβει ο πωλητής ότι αγοραστής είναι ο ζάπλουτος Ωνάσης.

Τελικά διαπιστώθηκε ότι το νησί ήταν άνυδρο και τί να κάνει ο Ωνάσης, έβαλε   8.500 μέτρα υποβρύχιους αγωγούς που φέρανε νερό από το Νυδρί. Το διάστημα της μεταφοράς ο Ωνάσης πηγαινοερχότανε με το ελικόπτερο και όσο προχωρούσε  το έργο, τόσο ενθουσιαζότανε. Κατά τη διάρκεια του έργου, ο Αρώνης   έβγα­λε το συμπέρασμα, ότι ο Αρίστος - όπως τον φώναζαν όλοι οι Σμυρνιοί - λαχταρούσε να κλέψει λίγο από τις ασχολίες του και να πει δυο κουβέντες, να πιει ένα ούζο...Και κυρίως να καμαρώνει τον επίγειο παράδεισο που ετοίμαζαν γεωπόνοι, γεωλόγοι, αρχιτέκτονες,  μαστόροι, χτίστες, καλλιεργητές...

Σήμερα ο επίγειος παράδεισος του Αρίστου του Σμυρνιού, είναι έρημος, με ελάχιστο προσωπικό για τη συντήρηση των κτισμάτων και το πότισμα... Και παρεκεί, στη μοναξιά τους, οι τάφοι του Μεγάλου Σμυρνιού, του γιού του και της κόρης του...  Μηδένα προ του τέλους μακάριζε...

Μιλώντας μια φορά με τον Ωνάση για βιβλία, μου συνέστησε να διαβάσω αυτό  του Στέφαν Τσβάιχ για τον Σούτερ. Ποιός είναι αυτός τον ρώτησα και μου εξήγησε:  Ο μεγαλύτερος γαιοκτήμονας της Καλιφόρνιας,  που  όταν ένας εργάτης του βρήκε σε χτήμα του χρυσάφι, το νέο κυκλοφόρησε σαν αστραπή κι΄ εφόρμησαν  χιλιάδες ντεσπεράντος με σκεπαστές άμαξες, άλογα, μουλάρια,  σκαπάνες και κρισάρες  και του τα κάνανε όλα λίμπα... Του κάψανε το σπίτι, τα υποστατικά, τις αποθήκες, του σκοτώσανε το γιό, καταστρέψανε τις Καλλιέργειες, τα κοπάδια του,... Σε λίγες ημέρες ο πλουσιότερος άνθρωπος της Αμερικής έγινε ο πιό φτωχός και πέθανε ρακένδυτος και τρελός... 

Θεέ μου, τί αλληγορική προφητεία ήταν αυτή;

Ο Ωνάσης στην Επίδαυρο (στη πρόβα της "Μήδειας" με τη Μαρία Κάλλας) συζητάει με την Κατίνα Παξινού. Δεξιά, ο νεαρός εκδότης Χρήστος Λαμπράκης και δίπλα του, ο τεντωμένος , στη πλάτη της  Παξινού, προσπαθεί να βλέπει και ν΄ακούει τον Ωνάση.

Η Χριστίνα ούτε ν΄ακούσει

για το νησί του πατέρα της

Απόσπασμα από το "Αμαρτίες γονέων":

προστέθηκε στις: Κυριακή 19.06.2005