ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ - ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ - ΒΕΓΓΟΣ - ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ

Μάνος μενόμενος!

ο Μάνος Χατζιδάκις μου είχε δώσει συνέντευξη στις 25 Απριλίου 1963 και ο Μίκης Θεοδωράκης, ακολουθεί μετά δυο ημέρες.

  κατακεραυνώνει την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων συναδέλφων του, που τους αποκαλεί μουζικάντηδες και εμπόρους  κακής μουσικής. Ο Μίκης μιλάει περισσότερο για την Μικρή Ορχήστρα Αθηνών. Και οι δυο συμφωνούν ότι ανατέλει νέα εποχή για το  ποιοτικό ελληνικό τραγούδι, που ήδη αρχίζει να λάμπει διεθνώς.

25  Απριλίου  1963 ΧΑΤΖ.:        Σοϋ  χρωστάω   μια αποκλειστι­κή  συνέντευξη   έδώ   και   πέντε   χρόνια, μοΰ εiπε ό  Μάνος  Χατζιδάκις,  καθώς  πίναμε   τα   καφεδάκια   μας   στην   πλα­τεία    Κολωνακίου,    οί    δυό    μας    και  ό   βαλκανιονίκης    τοΰ   στίβου   Γιώρ­γος   Τσακανίκας. Το θυμάσαι; ΛΙΜΠ.: Αν θυμάμαι λέει; Ήταν τρεις ή ωρα τά μεσάνυχτα, καλοκαιράκι και συναντηθήκαμε μεταξύ aνθοττωλείων και «Μεγάλης Βρετανίας». 'Εσΰ διέσχιζες πεζή την άσφαλτο κ' έμείς, μια εϋθυμη συντροφιά σ' ένα ανοικτό αυτοκίνητο, σιγοτραγουδοΰσαμε την πρώτη σου μεγάλη επι­τυχία, πρϊν γίνη ακόμη καραμελλϊτσα στο στόμα του κοσμάκη, τον « Ιλυσό». Κάποιος, που καθόταν δίπλα μου, σε έδειξε και είπε: «Να αυτός είναι ό συνθέτης του τραγουδίού πού λέμε». Πετάχθηκα όρθιος στο κάθισμα και έβαλα τις φωνές από ενθουσιασμό : «Γεια σου Χατζιδάκι, άγνωστε φίλε μας. Σέ λατρεύ­ουμε. Σέ λίγο θα σέ λατρεύη ολό­κληρη ή Ελλάδα, ολόκληρος ό Κό­σμος». Έσύ τότε χαμογέλασες και ψιθυρίζοντας ενα «ευχαριστώ» στην συντροφιά μας, απομακρύνθηκες μέ­σα στη νύχτα, κατηφορίζοντας προς του   Ζαχαράτου. ΧΑΤΖ.:  "Ενοιωσα   συγκίνησι εκείνο   το βράδυ,  γιατί   μερικοί   εντελώς   άγνωστοί   μου, μου έδειξαν  τόσο  εγκάρδια αισθήματα    κι'    άγάπη.    Το   πιστεύ­εις,   οτι   αυτός   ακριβώς   ό   αυθορμητισμός    του   κόσμου,    που   ούτε  καν με  εγνώριζε,   μου   χαλύβδωσε  την   πίστι   μου για  το νέο  κλίμα  της   μου­σικής   που   δημιουργούσα; ΤΑ   «ΠΑΙΔΙΑ» ΛΙΜΠ.: Θα  συνάντησες,ασφαλώς, πολλές δυσκολίες. ΧΑΤΖ.: Αφάνταστες    και κυρίως   οικονομικές.   Φαντάσου,   ότι    μόλις   πριν  άπο   δυόμισυ   χρόνια   μου   έκοβαν   το φώς,  γιατί  κιαθυστεροΰσα  νά πληρώσω  τον  λογαριασμό. ΛΙΜΠ.: Κα!   ή οίκοναμική σου κατάστασις  από  πότε  μετεβλήθη; ΧΑΤΖ.: Άπό  την ημέρα που προεβλήθη στο φεστιβάλτων Καννώντo Φιλμ του Ντασέν « Ποτέ τηΚυριακή » που άρχισαν να εξαπλούνται σ΄ολόκληρο τον Κόσμο τα «Παιδία του Πειραιά» ως τώρα έχουν ξεπεράσει   τά   19   εκατομμύρια  δίσκους. ΛΙΜΠ.: Δηλαδή    μπορείς    να   θεωρηθής εκατομμυριούχος   άπό   αυτό   καΐ   μόνο το τραγούδι σου; ΧΑΤΖ.: Όχι,  γιατί   τά   ποσοστά   μου  είναι   ελαχιστότατα. Τα   «Παιδιά» όμως,   μέ   έλάνσαραν,   μου   εχάρισαν το   «Όσκαρ»    και    έγιναν   αιτία   να προσεχθούν    και   τά   άλλα   μου   τραγούδια,   τά  οποία,   φυσικά,   μου  αποδίδουν κέρδη. ΛΙΜΠ.: Εΐναι    αλήθεια ότι    μισείς   τους   περισσότερους    συνθέτες ελαφρών   τραγουδιών; ΧΑΤΖ.: Δεν   τους   μισώ,   αλλά  τους   αγνοώ,    διότι   δεν  είναι   μουσικοί,   αλλά   μουζικάντηδες.     " Ενας    άπό    αυτούς,   συνομήλικος   μου,   μάλιστα, με   σταμάτηαε  στον δρόμο και μου   είπε:   «Τι   έχεις   έσύ   περισσότερο από μένα,    που    κερδίζεις    τόσα λεφτά»;   Του   απάντησα : ΄Οταν εσύ πριν από δέκα χρόνια ήσουν μουζικάντης   και   εκέρδιζες   1.000  δραχμές την βραδυά,    έγώ    προσπαθούσα να γίνω    μουσιικός   και   πληρωνόμουν   α­τό το   Θέατρο   Τέχνης   20   δρχ.   τήν ημέρα.ΛΙΜΠ.: Γιατί      είσαι      τόσο σκληρός στους   συναδέλφους   σου,   Μάνο; ΧΑΤΖ.: Γιατί    δεν   θεωρώ συναθέλφους μου    ανθρώπους,    πού    εμπορεύονται κακή    μουσική.       Ό   Θεοδωράκης, ο Κουνάδης,   έγώ   και   ελάχιστοι   αλλοι είμαστε   συνάδελφοι,   γιατί   εργαστήκαμε   και   εξακολουθούμε   νά   εργαζόμαστε σκληρά,   20   ώρες   πολλές φορές   το   εικοσιτετράωρο,    ‘οχι,    γιατί κάνουμε   τους   μουσικούς,   αλλά  γιατί  είμαστε  μουσικοί. ΛΙΜΠ.: Νομίζεις    ότι η    καταπληκτική επιτυχία   και   ή   παγκόσμιος   πλέον επιβολή     τών    τραγουδιών,    τόσο των δικών   σου,   όσο   κα!    του   Μίκη, εδημιούργησσν   έπανάστασι   στο   ελληνικό   τραγούδι    και   στην ελληνική  μουσική; ΧΑΤΖ.: Η    επανάστασι δεν έγινε μόνο, αλλά επέτυχε κι΄όλας.Ήδη δημιουργήθηκε το νέο κλίμα μουσικής, μέσα στο οποίο αναπτύσσονται νέοι   συνθέται   της   αξίας   του   Έξαρχάκου,   τού   Λεούση,   τών   Λεσντή   και Λοΐζου   και   του   Λάκη  Παππά.   Πρέττει   να   τό   καταλάβουν  πιά  οι  φτωχοί    αϊσθηματολόγοι    συνθέται        της κακιάς  ώρας  ότι ο άνεμος της νέας μουσικής  έσάρωσε  ότ ι   σάπιο   υπήρχε.   Και   να σας  τό  αποδείξω  με ένα περιστατικό,   που  συνέβη  ιτριν  λίγες ημέρες   στο   σπίτι    μου :    Δυο   έργάτες     επιδιόρθωναν     τό     διαμέρισμά μου,   όταν  εγώ,   στό   άλλο  δωμάτιο,  τους  άκουσα  να σιγοτραγουδούν Θεοδωράκη   και    νά   μαθαίνη    ό   ένας από  τόν  άλλο  τά  λόγια  των  στίχων.Ηταν από τά «Επιφάνεια»  του Σεφέρη.    Κα!   μόνο   γι'   αυτό   άξίζει   νά μείνη   χαραγμένο  το  όνομα   τοΰ   Θεοδωράκη   με   χρυσά   γράμματα. ΛΙΜΠ.: Συμφωνείτε   με   τον   Θεοδωράκη πολιτικώς;   κ.   Χατζιδάκι,   ρωτάει ο Γιώργος Τσσκανίκας. ΧΑΤΖ.: Καθόλου.   Έγώ είμαι  τόσο Καραμανλικός,   που   στις   εκλογές   ήρθα έπίτηδες   άττό  τό Λονδίνο γιά νά ψηφίσω.    Αλλά   δεν   έχω   τον   δικό   του φανατισμό.    Τού   έδωσε   ό   Θεός   ένα τόσο   μεγάλο   ταλέντο   κι'   αυτός   θέλει   νά  γίνη   άνθρωποσωτήρας.   Πάντως   είναι   θαυμάσιος   άνθρωπος, φίλος και συνάδελφος.    ΛΙΜΠ.:  Και    τώρα   άς   έπαι/έλθουμε   σε σένα.Τί  ετοιμάζεις; ΧΑΤΖ.:  Τελείωσα   τήν   μουσική   και   τά τραγούδια    τής    ταινίας    «Αμέρικα:Αμέρικα»    τοΰ    Καζάν.    Σου   άποκαλύπτω,    γιά   πρώτη    φορά,    ότι   στό μνημειώδες   αυτό   φιλμ   του   μεγάλου συμπατριώτη    μας    σκηνοθέτη,    υπάρχουν    πέντε    τραγούδια    μέ    στ ίχους  Γκάτσου   —  από   τά   ωραιότερα  πού χουμε γράψει  — τά οποία  θα ακούγωνται    ελληνικά.    Πρόκειται   γιά   τό τραγούδι    της    οικογενείας    Σινιόσογλου,    τά    « δέκα     λουστράκια»,    το «περιβόλι    τοΰ    Αλλάχ»,     τά     «δυό βουνά»   καϊ   τό   τραγούδι    του   ξένητεμού.   Δεν   άποκλείεται   νά   διεκδικήσει αυτή η ταινία Όσκαρ. ΛΙΜΠ.:   Και στη μουσική; ΧΑΤΖ.:    Γιατί όχι; ΛΙΜΠ.:   Δυο λόγια για την τανία; ΧΑΤΖ.:  Πρόκειται για μια επική τριλογία , της οποίας το « Αμέρικα-Αμέρικα » είναι το πρώτο μέρος. Ο καζάν καταπιάστηκε με την πρωτόγονη ύλη, που απετέλεσε το σημερινό θαύμα που λέγεται Αμερική. Ασχολείται δηλαδή με το σύνολο των ανθρώπων που ξεκίνησαν από τα πέρατα της Γης για να φτάσουν τελικά και να ριζώσουν  μόνο οι δυνατοί, που έχουν όμως μέσα τους όχι μόνο το καλό αλλά και το κακό. Εγώ έγραψα μόνο τη μουσική και τα ρεαλιστικά τραγούδια που θα τραγουδιώνται όχι από « φωνές » αλλά από  « ανθρώπους ». Ο Καζάν που θα έρθη στην Αθήνα στις 6 μαρτίου, θα σου πει περισσότερα. ΛΙΜΠ.:   Μιά αδιάκριτη ερώτηση: Γιατί έχετε ψυχρανθεί με την Νάνα Μούσχουρη και δεν μιλιώσαστε; ΧΑΤΖ.:    Κατά βάθος αγαπιώμαστε, αλλά εγώ είμαι στην « Κολούμπια » κι εκείνη στην « Φίλιπς », που τρώγονται όπως ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναικό.        Αυτά μου έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις τον Απρίλη του 1963, τρία χρόνια πριν εγκατασταθεί στη Νέα Υόρκη, όπου τον συνάντησα κι΄έμεινα κι΄εγώ σχεδόν τρία χρόνια.

Το 1971 ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ καταφέρεται κατά πάντων, μετά την βράβευση στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του Θανάση Βέγγου, που οι ενθουσιώδεις νεολαίοι τον περιφέρουν ως...ποδοσφαιριστή στους ώμους τους.....

Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ και η Αλίκη Βουγιουκλάκη, υπήρξαν το δημοφιλέστερο ζευγάρι ηθοποιών του ελληνικού κινηματογράφου της εποχής  της αθωότητας. Ο Δημήτρης ήταν αξιόλογος ηθοποιός και ενσάρκωσε με επιτυχία μεγάλους ρόλους στο θέατρο, ενώ η Αλίκη καθιερώθηκε ως η εθνική σταρ των λαικών στρωμάτων, σπάζοντας όλα τα ρεκόρ θεαματικότητας και κασέ στο σινεμά.

Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ ήταν αγανακτισμένος γιατί η Αλίκη είχε καταστήσει τον γιό τους Γιάννη μοναδικό κληρονόμο μιας τεράστιας ακίνητης και κινητής περιουσίας, που περιελάμβανε και το πολυτελές διαμέρισμα της Στισιχώρου και τη βίλα στο Θεολόγο. Αλλά και ανήσυχος, γιατί αυτή τη περιουσία θα διαχειριζόταν ο Γιαννάκης. . Ο Δημήτρης μου είχε πει για τον γιό του : Δυστυχώς ο γιός μου  δεν μεγάλωσε και γαλουχήθηκε  από εμένα, αλλά  στη σκιά ενός μονίμου  δεσμού της Αλίκης,  εντελώς ακαταλλήλουτο τονίζω αυτό, για διαπαιδαγότηση ενός αγοριού.  ..     

Όταν κάναμε παρέα με τον Δημήτρη και την Δέσπω Διαμαντίδου ( τελευταίο δεσμό του πριν  τον παντρευτεί η Αλίκη )

προστέθηκε στις: Δευτέρα 20.06.2005