.  » αρχική σελίδα

 :: Επιλέξτε θέμα προς προβολή ::



δημοσιογραφικά - ΜΜΕ


κι΄άλλα θέματα: www.liberopoulos.gr

 

ποιά έντυπη δημοσιογραφία, τώρα είμαι εγώ!

 ΜΟΥΣΕΙΑΚΟΣ ΧΩΡΟΣ  (καταφύγιο δημοσιογραφίας)

από τα στοιχεία της κάσας, στο αντιμόνιο, στη φωτοσύνθεση και τον υπολογιστή

Η στήλη απευθύνεται σε νέους δημοσιογράφους που αγχώνουν   στο ρεπορτάζ-φαστφουντ των ΜΜΕ και ποτέ δεν θα βιώσουν  στο ρεπορτάζ - ιεροτελεστία.  Ο  Αλέκος Φιλιππόπουλος ( αν και ήταν υπέρμαχος της άμεσης επικαιρότητας, αλλά και εραστής του χρήματος) μου έλεγε, ότι ως το τέλος του 20ού αιώνα θα έχουν εκλείψει οι αδιάφθοροι ρεπόρτερ και γενικά οι δημοσιογράφοι σαμουράι. Κι΄όταν βγάλαμε τον "Δημοσιογράφο" σχολίασε, το ανασκούμπωμα  στη σκάφη της δημοσιογραφίας ανήκει στο παρελθόν,  βρισκόμαστε  μπροστά  στο αυτόματο πλυντήριο...

η ιστοσελίδα αυτή δημιουργήθηκε όχι μόνο για να περισώσει πολύτιμα ψήγματα από το συναρπαστικό παζλ ανθρώπων που γνώρισα και αγάπησα, αλλά και για να ρίξει σωσίβιο σωτηρίας σε νέους δημοσιογράφους που κολυμπούν μέσα στην ακαθαρσία του επαγγέλματος. Τα πάντα έχουν λερωθεί, διαφθαρεί, πως να γλιτώσουν και οι επαγγελματίες των "λειτουργημάτων"...    

Συνιστώ στους νέους συναδέλφους , πριν χαθούν στο λαβύρινθο των θεμάτων και των φωτογραφιών της ιστοσελίδας,  να διαβάσουν  το ρεπορτάζ   "σαν τους γλάρους". Ο εκδότης Νάσος Μπότσης με είχε στείλει στη Μύκονο για να πάρω συνέντευξη από τον συνθέτη Σταύρο Ξαρχάκο. Εκεί, στη παραλία του Ορνού, γνωρίστηκα με τον ψαρά Γιάννη και την Αμερικάνα φιλενάδα του Σουζάνα, αλλά   και το τρίτο μέλος της παρέας τους, ένα γλάρο που μπεκρόπινε μαζί τους...  Συναρπάστηκα από την ιστορία τους και τη μετέφερα σαν ρεπορτάζ στο χαρτί, σε στίλ διηγήματος μετά φωτογραφιών. Ο διευθυντής της εφημερίδας "Απογευματινή" (πρώτη σε κυκλοφορία τότε) Αλέκος Φιλιππόπουλος ενθουσιάστηκε και το έβαλε ολοσέλιδο στο ιδιαίτερα προσεγμένο φύλλο του Σαββάτου. Στη Μύκονο εμπνεύστηκα και το  "θανάσιμο χάρισμα", ρεπορτάζ-διήγημα για τη μεταλλαγή και "εξέλιξη" του νησιού. Φόντο, οι εραστές του καλοκαιριού, που στην αρχή καμάκωναν τουρίστριες, για να καταλήξουν στους γκέι. 

Οι συνάδελφοι να μη με λοιδορίσουν επειδή χαρακτηρίζω, κάπου, το επάγγελμά μας παραισθησιογόνο, ακόμη περισσότερο σήμερα που γεννοβολάει αστέρια, αλλά και κομήτες, στη τηλεόραση...

 Η σελίδα αφιερώνεται στη μνήμη τεσσάρων  μεγάλων του επαγγέλματος, που  με ενέπνευσαν για μιά συναρπαστική δημοσιογραφία.



Σπύρος  Μελάς, στέλεχος  και  χρονογράφος  της  εφημερίδας
 " Εμπρός ". Το  1951  στην  πρώτη  αποστολή  μου  στο  εξωτερικό  ( Μεσογειακοί  αγώνες  στην  Αλεξάνδρεια )  μαζί  με  τις  αθλητικές  ανταποκρίσεις  έστελνα  και  άλλες... Όπως  τον  ξεσηκωμό  του  λαού  κατά  των  Άγγλων,  εντυπώσεις  από  την  επίσκεψή  μου  στο  νεκροταφείο  των  πεσόντων  Ελλήνων  στην  μάχη  του  Ελ Αλαμέιν,  συνέντευξη  με  τον  Μορίς  Σεβαλιέ  και  άλλα.  Μπήκαν  όλες  πρωτοσέλιδες  κι΄ όταν  επέστρεψα  με  πήρε  από  το  χέρι,  με  έβαλε  στο  γραφείο  του  εκδότη  Αλκιβιάδη  Καλαποθάκη,  λέγοντάς  του : Από  σήμερα  το  παιδί  έχει μισθό  και  μπαίνει  στις  κρατήσεις για  την  Ένωση  Συντακτών.     

KraniotisΣτέφανος Κρανιώτης,  αρχισυντάκτης της εφημερίδας "Έθνος" των Κ.Νικολόπουλου και αδελφών Κυριαζή. Ήταν ο πρώτος που μου αναγνώρισε ότι ρεπορτάζ χωρίς φωτογραφικό - ντοκουμέντο είναι αμφισβητούμενη  επιτυχία. Με τις φωτογραφίες εδραιώθηκαν τα ρεπορτάζ μου για τον Ωνάση. Χωρίς αυτές, κανένας δεν θα πίστευε σήμερα τα γραφτά μου. Ο μεγαλύτερος τίτλος του στο επάγγελμα: Ο αδιάφθορος της δημοσιογραφίας.  

FilippLib Αλέκος Φιλιππόπουλος, ο Μέγιστος  Εφημεριδάς, που οδήγησε τρεις ημερήσιες εφημερίδες στη πρώτη κυκλοφορία ( "Απογευματινή"-"Ελευθεροτυπία"-"Έθνος" ). Καθιέρωσε τον μπουμπουνιστό τίτλο, την  φωτογραφία-ντοκουμέντο, αλλά και το προκάτ θέμα, όπως: "Ράντσα στους διαδρόμους των νοσοκομείων", κόψτε το κεφάλι σας, αλλά φέρτε μου φωτογραφία!  Αν δεν ήταν ο ευρύνους Φιλιππόπουλος, ίσως άλλος στενοκέφαλος εκδότης να μη δημοσίευε του ιδιότυπου στιλ μου ρεπορτάζ-συνεντεύξεις στην "Απογευματινή",  Μισουσε τη τηλεόραση, επενέβαινε να μου κόβουν τις εκπομπές μου,  προβλέποντας ότι μέσω αυτής επέρχεται ο ξεπεσμός και της έντυπης δημοσιογραφίας.  (φωτο: Πανευτυχής το 1990 που αναγγέλουμε στο "Χίλτον" την έκδοση της εβδομαδιαίας εφημερίδας "Δημοσιογράφος". - προσεχώς το χρονικό μιάς προσπάθειας που έπεσε στο κενό, γιατί οι δημοσιογράφοι δεν έχουν μόνο προτερήματα αλλά και ελαττώματα...)

VlaxouEl Ελένη Βλάχου, εξ απαλών ονύχων στη δημοσιογραφία και στη "Καθημερινή", του πατέρα της Γ. Βλάχου, δημιούργησε αυτόφωτα και μιά ελιτίστικη- "λαική" εφημερίδα την "Μεσημβρινή". Ταλαντούχα, στιλίστρια, μορφωμένη, πολύγλωσση, πολυταξιδεμένη,ότι καλύτερο προιόν της έντυπης δημοσιογραφίας σ΄αυτό τον τόπο. Συνεργαστήκαμε στη πρώτη σοβαρή στήλη τηλεόρασης ("Καθημερινή" μεταπολίτευσης) αλλά με μαγνήτιζε ο Φιλιππόπουλος και τον ακολούθησα στην "Ελευθεροτυπία" (ο τίτλος της εφημερίδας δικός του) , από την οποία απολυθήκαμε και οι δύο..Η Βλάχου μου έκανε διθυραμβική κριτική στο πρώτο βιβλίο μου.  για τον Ωνάση και με απεκάλεσε κουτό, που δεν το έβγαλα στην Αμερική να κάνει πάταγο.   

χειρόγραφο απάντηση - υπόδειξη του Μεγαλέξανδρου εφημεριδά προς ρεπόρτερ: Λυπάμαι Αλλά το θέμα δεν μου προκαλεί κανένα ενδιαφέρον. Η εφημερίδα δεν βγαίνει για τους ειδικούς αλλά για όλο τον κόσμο. Το κάθε θέμα πρέπει να προκαλεί ενδιαφέρον στον καθένα




 

προστέθηκε στις: Τρίτη 21.02.2006

 
 

:: αρχική :: προφίλ :: επικοινωνία :: εικόνες

© Δημήτρης Λιμπερόπουλος :: ...Webmaster