15 Αυγούστου 2011
Παναγιά μας Δέσποινα...
Ο πατριάρχης της Ορθοδοξίας ιερουργεί σήμερα στο Πόντο εγκλωβισμένος υπό το τούρκικο καθεστώς, με την ψευδαίσθηση ότι είναι ελεύθερος...΄Ο Έλληνας πρωθυπουργός παρακολουθεί τη θεία λειτουργία στη Σκιαθο, ενώ είμαστε δέσμιοι των οικονομικών τοκογλυφικών υποχρεώσεών μας στο μνημόνιο... Ένα εκατομμύριο πολίτες είναι άνεργοι, άλλοι τόσοι έχουν βάλει αναγκαστικό λουκέτο στα μαγαζιά, στις επιχειρήσεις τους... Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο ξένοι από Ανατολική Ευρώπη, Ασία και Αφρική, λιμοκτονούν, ζητιανεύουν, συνωθούνται στο ΙΚΑ, στα νοσοκομεία, παρανομούν στη χώρα με το αβέβαιο μέλλον...
το τρένο της ιστορίας αγκομαχάει ...
Αυτό το παμπάλαιο τρενάκι φέρνοντας επιβάτες στο σταθμό της μνήμης και σφυρίζοντας νοσταλγικά, υπερήφανα ή περιπαιχτικά, νόμισε πως μπορούσε να ξυπνήσει από το λήθαργο ένα κόσμο που δεν μαντεύει τι τον περιμένει... Όσο για τους επιβάτες αυτών των δρομολογίων, δεν τους ξέρουν οι σημερινοί νέοι, εκτός κι΄αν τους έχουν δει σεναριοποιημένους σε κινηματογραφικές ταινίες...
Σαν σήμερα πριν 71 χρόνια...
Πριν 71 χρόνια σαν σήμερα, το αντιτορπιλικό "Έλλη" τορπιλιζόταν από ιταλικό υποβρύχιο στο λιμάνι της Τήνου, θρασύτατη προειδοποίηση του φασισμού για την μετέπειτα επίθεση -μέσω Αλβανίας- στην Ελλάδα... Ημέρες μνημονίου για την σημερινή χειμαζόμενη Ελλάδα, που δεν πρέπει να αγνοεί μνήμες όπως αυτή, γιατί όποιος λαός αγνοεί το παρελθόν δεν έχει μέλλον... Το ντοκιμαντέρ που θα δείτε δείχνει ότι οι αρμόδιοι αυτής της χώρας δεν τίμησαν όπως έπρεπε την "Έλλη", όπως και τα ΜΜΕ που ελάχιστα θα θυμηθούν την θλιβερή επέτειο...
Ο τορπιλισμός ΚΛΙΚ ΕΔΩ
ένας ρακοσυλλέκτης στο σταθμό του εξπρές ...
Χτες τη νύχτα πήγα με το ποδήλατό μου (δεν έχω αυτοκίνητο, ούτε λεφτά για ταξί) στο σταθμό για να δω απο κοντά το εξπρές του μεσονυχτίου που περιγράφετε στο press.gr και τους ματσέ επιβάτες που κατεβαίνουν απο το βαγόνι των αναμνήσεων ... Κονομημένοι είναι, να τους ζητήσω καμιά μικρή βοήθεια, ανταμοιβή για την αγάπη και τα χειροκροτήματα που τους έδινα τόσα χρόνια ... Ερημιά και μούγκα, τα τρένα είχαν φύγει σαν το καλό καιρό που δεν ξαναγυρίζει στους δύσκολους ... Και τότε άρχισα να κάνω αυτό που συνηθίζω τελευταία, να ψάχνω στους κάδους σκουπιδιών για να βρώ κάτι χρήσιμο για το πατήρημα και τη φτώχεια που με δέρνει, ως και το επίδομα αδείας δεν μου δώσανε και τα φάρμακα στο ΙΚΑ μου στερήσανε ... Δεν υποφέρεται, πως να ζήσεις με 450 ευρώ σύνταξη, νοίκι, ρεύμα, νερό και στις λαικές να μη πετάνε πιά ζαρζαβατικά και φρούτα που δεν πουλιούνται ... Αρχίζει και σαλεύει το μυαλό μου σαν των ξεκούτηδων μηχανοδηγών που στο σαράβαλό τους νομίζουν ότι οδηγούν ένα εξπρές σεμπλόν πολυτελείας ...
ο ρακοσυλλέκτης