.  » αρχική σελίδα

 :: Επιλέξτε θέμα προς προβολή ::



διάφορα ρεπορτάζ







Αναμνήσεις  από  τον  Ωνάση
πριν  αρχίσουν  οι  τραγωδίες

Καλοκαίρι  του 1960  στη βίλα της Γλυφάδας, όπου έμενε με την  <<απαχθείσα>> από  την  συζυγική  στέγη  του  Μενεγκίνι   Μαρία Κάλλας. Ο Αρίστος έχει ξυπνήσει ευδιάθετος, έχει κάνει περιποιημένο χτένισμα με κοκοράκι, συζητάει μαζί μου με οικειότητα σε απόσταση αναπνοής. Και  ξαφνικά  μου δείχνει μιά φωλιά μερμηγκάκια στο κήπο  και  μου  λέει :
 -  Πρόσεξε μη τα πατήσεις...
 Τον πειράζω :
-  Άραγε υπάρχουν πλούσιοι μέρμηγκες και φτωχά μερμηγκάκια ?
Χαμογελάει,  "μη μου πατάς τον κάλο". 
Ποιός να πιστέψει ότι  ο  μαικήνας  άνοιγε τη καρδιά σου σε ένα αυθόρμητο ρεπόρτερ, αποζητώντας να νιώσει  για λίγο ασήμαντο μερμηγκάκι στο κόσμο των θεριών...
Και μιά που το φεραν οι αναμνήσεις, μιά άλλη φορά ο Ωνάσης μου έκανε κουβέντα για τη ζωολογία, λέγοντάς μου ότι και η κοινωνία των ανθρώπων αποτελείται από ζώα με υπερανεπτυγμένο όμως εγκέφαλο που τα οδηγεί κυρίως στην απληστεία και στην έπαρση. Και μου αράδιαζε ζάπλουτους, πολιτικούς και καλλιτέχνες, κατ εικόνα και ομοίωση ζώων ήμερων και ανήμερων ... Κάποτε μου μίλησε για τον Σούτερ, τον ζάπλουτο γαιοκτήμονα της Καλιφόρνια, που μέσα σε μιά νύχτα οι ορδές των ντεσπεράντος του καταπάτησαν τις εκτάσεις, του άρπαξαν τα κοπάδια, του έκαψαν το σπίτι και τα υποστατικά, του σκοτώσανε το γιό... Και ο  σοφός ανατολίτης  κατέληγε στο επιμύθιο, που του είχε πει ο Τσόρτσιλ:

"Από καταβολής κόσμου, ο λαός είναι ο αμνός - θύμα που τρέφει την αδηφαφία και την ααπληστεία των λαίμαργων. Αλλά το κοπάδι αυξάνεται, προς όφελος των λύκων"

συνέντευξη με... μερμήγκι 

    και... χρυσομπάμπουρα...

  Μιά Καθαρά Δευτέρα με στέλνουν να γράψω για τα κούλουμα  και τους χαρταετούς, αλλά δεν κουνιέμαι από το γραφειάκι μου, παίρνω χαρτί και μολύβι κι’ αρχίζω να γράφω. Ο επί της ύλης Άγγελος Μεταξάς, που με βλέπει ακόμη εκεί, καθώς ανεβαίνει τις σκάλες για το γραφείο του Νίκου Βεντήρη, μου βάζει τις φωνές: Είπα, θέλω ρεπορτάζ, κατάλαβες ;
Σε μισή ώρα  που κατεβαίνει βρίσκει  στο γραφείο του το γραφτό μου, το διαβάζει κι αρχίζει να βρίζει κεφαλλονίτικα. Ο  Δημήτρης Γιαννουκάκης, τον ρωτάει τί συμβαίνει, κι΄εκείνος του λέει ότι αντί να κάνω ρεπορτάζ, του έφερα ένα κείμενο με αμπελοφιλοσοφίες... Ο Γιαννουκάκης, που έγραφε θεατρικά νούμερα και μυθιστορήματα, παίρνει το χειρόγραφο, αρχίζει να το διαβάζει μεγαλοφώνως, αλλά όσο προχωράει ενθουσιάζεται και το παίζει το κείμενο σαν  ηθοποιός.

Τελικά  το κομμάτι μου  μπαίνει πρωτοσέλιδο και με σκίτσο μάλιστα του Σωκράτη Αναστόπουλου.  Η  συνέντευξή μου με τη  μερμηγκίνα που μοιρολογάει τη πλακωμένη  φαμελιά της απο το πισινό μιάς χοντρής, εγκρίθηκε από τον κυρ Άγγελο, με  επέμβαση  του  Σπύρου  Μελά,  που με κερνάει και γκαζόζα...
Είχα  βάλει κι΄ ένα χρυσομπάμπουρα καταχαρούμενο, γιατί έφτιαχνε σβολαράκια απο την αφόδευσή της χοντρής... Δοσίλογε, του φωνάζανε εν χορώ τα διασωθέντα μερμήγκια, που κι΄ εγώ δεν ξέρω αν από τεμπελιά δεν κουνήθηκα ρούπι ή από πρόθεση να γράψω κάτι το διαφορετικό, αντί για  λαγάνες, ταραμάδες και χαρταετούς...  Ο Μελάς πάντως, σχολίασε ότι η βιασύνη μου να πάω να παίξω τάβλι -  ως συνήθως -  δημιούργησε αυτό το πρωτότυπο  κείμενο... Γελούσε κι΄ έλεγε ότι   έσπασα  το  τετριμμένο  ρεπορτάζ.

11 Μαρτίου 2007

Αυτά τα  πλήκτρα   που  αγγίζουν  τα δάχτυλά  μου  και  η φωτεινή μικρή οθόνη μπροστά μου, είναι τα θαυμαστά εργαλεία που κρατάνε το πνεύμα μου σε εγρήγορση, το ενδιαφέρον μου για τη ζωή… Και τη μανία μου να παστώνω σαν σαρδέλες στο βαρέλι  κείμενα και φωτογραφίες για τους επισκέπτες της  σελίδας μου…

Βαυκαλίζομαι με την ιδέα και κυρίως  την ελπίδα ότι έστω με κάποιες γραμμές που θα διαβάζουν και λίγες εικόνες που θα βλέπουν, θα τα γραπώσω σαν πουλάκια στη ξώβεργα και στο καπατσέ, ώστε να ξεφύγουν από την άπλα της παγκοσμιοποίησης και να αναζητήσουν τις ρίζες τους… κι΄όμως, ξεκινώντας από παιδί με τα αφηγήματα του πατέρα μου και τα βιβλία, με γεγονότα-ορόσημα για τον ελληνισμό και με ήρωες της ιστορίας και μυθολογίας μας, αναρωτιέμαι αν  είχα πιαστεί και φυλακιστεί κι΄εγώ σαν πουλάκι στο κλουβί…|
Ηρακλής, Οδυσσέας, Λεωνίδας, Μεγαλέξαντρος, αλλά και Σωκράτης, Πλάτωνας, Όμηρος, Πραξιτέλης… αυτά τα ονόματα όμως υπάρχουν και θα υπάρχουν ως τη συντέλεια της Γης   σε όποια παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια και  λεξικό αν ανοίξεις, ενώ αυτά που σερβίρω εγώ εδώ, είναι εφήμερα κι΄όχι διαχρονικά… Κάλλας, Χατζιδάκις, Ωνάσης, Μελίνα, κόκκοι άμμου στην αχανή έρημο με τις οάσεις των αρχαιοελληνικών ονομάτων… Συχωράτεμε, γιατί αν είναι κόκκοι από χώμα αυτοί που ιστοράω και ιχνογραφώ, τότε σας περιγελάω… ένας γέρος είμαι που γκρινιάζω ακόμη και για  το γάλα που ρίχνω από το χαρτοκούτι στο καφέ μου, γιατί δεν έχει καμιά γεύση με το γάλα από την αγελάδα και τη κατσικούλα που γευόμουνα  στο πατρικό μου αγρόκτημα…  Όσο  περνάει  ο  καιρός   θα καταργηθούν οι κτηνοτρόφοι και οι αγρότες και θα τρώμε και θα πίνουμε  συνθετικό κρέας και χημικό γάλα…
 Όσοι  μπήκατε  εδώ   για να βρήτε ηλεκτρονικά παιχνίδια και να κατεβάσετε ξένα χιτ, κάνατε λάθος… εδώ, προσπαθείστε ν΄ακούσετε  μουγκανητό αγελάδας και   βέλασμα πρόβατου, κελάηδισμα πουλιού,   κελάρισμα δροσερής πηγής κι΄όχι άνοιγμα  βρύσης του νεροχύτη… κι΄αν το επιθυμήσετε πραγματικά, μπορεί να νομίσετε πως ακούτε μιά άρια της Κάλλας, μιά μουσική του Χατζιδάκι, τις ιαχές του πλήθους απο το αεροπλανικού του Λόντου, όταν έσκαγε στο καναβάτσο τον θηριώδη αντίπαλό του, την εποχή της ποτοαπαγόρεψης...  Πάλι πολυλογώ,  πάει, γέρασα, δεν ξέρω τι λέω…
 




προστέθηκε στις: Δευτέρα 20.11.2017

 
 

:: αρχική :: προφίλ :: επικοινωνία :: εικόνες

© Δημήτρης Λιμπερόπουλος :: ...Webmaster