Με υποδέχεται στο κεφαλόσκαλο και μου ζητάει συγνώμη για τον χθεσινοβραδινό καβγά μας. Και μου λέει :
- Σε παρακολουθώ με τα κιάλια και δεν το κουνάς ρούπι, ενώ όλοι οι άλλοι πάνε να κοιμηθούνε... Βρυκόλακας είσαι ?
- Όχι κύριε Ωνάση, απλά αγαπάω τη δουλειά μου.
Μιλούσαμε, μιλούσαμε... και σε μιά στιγμή μου λέει :
- Σου πα να σου κάνω δώρο αυτοκίνητο, αρνήθηκες και ζήτησες να μη δώσω σε άλλον συνέντευξη ώσπου να μπει η δική σου... Βλέπω, όμως ότι θέλεις και κάτι άλλο...
- Ναι κύριε Ωνάση... να βγάλετε τα γυαλιά σας...
- Για να δεις τα μάτια μου ?
- Και τώρα που τα βγαλα και με κοιτάζεις κατάματα, τι βλέπεις ?
- Ότι είναι ανθρώπινα κύριε Ωνάση...
- Ανθρώπινα, το λες εσύ... Άλλοι γράφουν πως ανήκουν σε θεριό ή καρχαρία...
ΩΝΑΣΗΣ : Από σήμερα είσαι φίλος μου... Και μάθε ότι ποτέ δεν έχω δώσει σε άλλον συνέντευξη. Και πάρε τα κιάλια να δεις τους συναδέλφους σου στη παραλία...
Κατεβαίνω από την << Χριστίνα >> κι΄ ο νεαρότερος ναύτης της θαλαμηγού Γιώργος Ζαχαριάς κοιτάζει τον φακό του Ιορδάνη Καπασακάλη. Είναι ο ναύτης που του είχε αναθέσει ο Ωνάσης να κάνει παρέα με τον γιό του Αλέξανδρο και να του μιλάει λαικά, << όχι ρε με το σεις και με το σας >>...