.  » αρχική σελίδα

 :: Επιλέξτε θέμα προς προβολή ::



ΝΙΑΡΧΟΣ κεφάλαιο 19



10181Spetsbanio1

19. Εκτροφείς φασιανών

΄Oταν η 31χρονη Αθηνά Λιβανού πήρε διαζύγιο τον Ιούνιο του 1960  από τον Ωνάση, ο Νιάρχος ήταν 51 χρονών και άνοιξε σαμπάνια, λέγοντας στη γυναίκα του ότι έπρεπε να πανηγυρίσουν το γεγονός που η αδερφή της απηλλάγη και νομότυπα από τα δεσμά του γάμου από αυτόν τον ανατολίτη αγροίκο... Τα παιδιά τους ήσαν τότε, οχτώ χρονών ο Φίλιππος, πέντε ο Σπύρος και δύο η Μαρία-Ισαβέλα, ενώ τα παιδιά του Ωνάση και της Τίνας ήσαν δώδεκα ο Αλέξανδρος και δέκα η Χριστίνα... Εκείνο το καλοκαίρι ο Αλέξανδρος άρχισε να μισεί το θείο του, γιατί τον έβλεπε χαρούμενο να υποδέχεται τη μητέρα του στη Σπετσοπούλα και μερικές φορές, που παράπινε, τον άκουγε να κατηγορεί και να βρίζει τον πατέρα του... Μιά μέρα Θύμωσε τόσο, που ζήτησε από τη μητέρα του να φύγει από τη Σπετσοπούλα και ήρθε ελικόπτερο από τη Γλυφάδα και τον πήρε... Προτιμούσε να βλέπει τη Μαρία Κάλλας πάνω στη «Χριστίνα», παρά να ακούει το θείο του να βρίζει συνεχώς τον πατέρα του... Η Χριστίνα ήταν ακόμη μικρή, χαζοπούλι, όπως την έλεγε ο αδερφός της, και προτιμούσε τη συντροφιά των ξαδερφιών της.

Κι όμως έπαθε νευρικό κλονισμό, όταν διαπίστωσε τι ακριβώς γινότανε με τους φασιανούς του εκτροφείου του νησιού. Οι υποτακτικοί του Νιάρχου εκτρέφανε σε κλουβιά τα πανέμορφα αυτά πουλιά και όταν καταφθάνανε οι καλεσμένοι-κυνηγοί, τα ελευθέρωναν μπροστά στους τυφεκιοφόρους... Εκείνα, γεννημένα και μεγαλωμένα στο κλουβί, δεν πρόφταναν να χαρούν την απελευθέρωση τους κι όπως ήσαν αθώα κι απονήρευτα, έπεφταν πάνω στα σκάγια των φιλοξενουμένων του με γαλοεφοπλιοτή... Μπαμ-μπουμ, κάτω οι φασιανοί και όταν το κατάλαβε η Χριστίνα, ότι τα πουλιά, που καμιά φορά τάιζε, τρυπιόντουσαν από τα σκάγια, άρχισε να ουρλιάζει... Το κορίτσι έτρεξε αναστατωμένο και το είπε στη μητέρα του κι εκείνη διαμαρτυρήθηκε στο Νιάρχο. Ο ηρωικός κυνηγός έβαλε τα γέλια: Καλά, Τίνα, δεν το ξέρεις ότι ο Άρης καμάκωνε φάλαινες και ίσως τις σκότωνε με ροπαλιές φώκιες;

EugLivΗ Ευγενία Νιάρχου, εκείνο το καλοκαίρι, αλλά και το φθινόπωρο, ω τις μεγάλες γιορτές, παράτησε τα πάντα για χάρη της αδερφής της και της ανιψιάς της Χριστίνας... Από την ηλιόλουστη Σπετσοπούλα, ως το μόνιμο διαμέρισμα τους στο «Κλάριτζες» του Λονδίνου, αλλά και το χειμώνα στο σαλέ τους στο Σεν Μόριτς, που ήταν μικρογραφία των τσαρικών χειμερινών ανακτόρων, η Ευγενία πρόσφερε εξυπηρέτηση και χαρά στη ζωντοχήρα αδερφή της... Εκείνη δεχότανε τη φιλοξενία και τις περιποιήσεις, ώσπου μια μέρα απόρησε και είπε: Μα για στάσου, Τζένη μου... Μήπως νόμισες ότι είμαι ξοφλημένη; Ο πρώην σύζυγος μου ζει και χαίρεται τη ζωή του με την Κάλλας... Εγώ, λοιπόν, γιατί να παριστάνω τη θλιμμένη αυτοκράτειρα, αφού υπάρχουν γύρω μου τόσοι άντρες, έτοιμοι να εκπληρώσουν κάθε επιθυμία μου;

Η πρωτοθυγατέρα του Λιβανού -γυναίκα του ενός και μοναδικού άντρα- έκανε το σταυρό της, μη πιστεύοντας στ' αυτιά της με τα λόγια της αδερφής της... Το είπε στο Σταύρο κι εκείνος μελαγχόλησε, γιατί κατάλαβε ότι ήρθε η ώρα να πετάξει η καρδερίνα μακριά τους και να πιαστεί σε κάποια ξόβεργα... Πάει, την έχανε... Γιατί του αρκούσε να τη βλέπει διαρκώς μέσα στην οικογένεια του... Ένιωθε ότι είχε δυο γυναίκες... Την Τζένη, μητέρα των παιδιών του, που την είχε συνηθίσει και την ανεχότανε, και την Τίνα, που την ορεγότανε και την ποθούσε, όπως παλιά, στη Νέα Υόρκη... Την ξεμονάχιασε και της είπε: — Ενώ εσένα αγαπούσα και θ' αγαπώ πάντα... Μη φεύγεις και μου στερείς τη χαρά να σε βλέπω, να σε θαυμάζω και να σε ποθώ κάθε μέρα και περισσότερο...

TinaOnasiΗ Τίνα, όχι πως έπεφτε από τα σύννεφα, αλλά ποτέ δεν είχε πάρει στα σοβαρά το Σταύρο ότι την αγαπούσε, ούτε τότε που της τα 'ριχνε στο «Πλάζα» κι εκείνη δεν είχε μάτια παρά μόνο για τον Άρη... Κι όμως, ο άντρας της αδερφής της πρέπει να ήταν ακόμη ερωτευμένος μαζί της, αφού κάθε φορά που συναντιόντουσαν ένιωθε το βλέμμα του καυτό πάνω της και από τότε που βρισκότανε κοντά τους, που τον έχανες, που τον έβρισκες, στο σπίτι... Είχε απορήσει και η Τζένη, που τον τελευταίο καιρό διεύθυνε τις δουλειές του με τα τηλέφωνα, αλλά της έγνεφε ότι η Τίνα είχε ανάγκη τη συμπαράσταση και των δυο τους για να ξεχάσει τον εφιάλτη-Άρη...

Και ήρθε η στιγμή που η Τίνα μάζεψε τις βαλίτσες της και τους αποχαιρέτησε: Φεύγω, όχι γιατί δεν σας αγαπώ, αλλά γιατί πρέπει να βρω κάποιον να με φροντίζει, όχι σαν μπάτλερ...

Ο γερο Νιάρχος τα θυμόταν όλα αυτά και κυρίως ότι είχε μείνει άναυδος, όταν αργότερα τηλεφώνησε η Τίνα στη γυναίκα του και της ανακοίνωσε ότι θα παντρευόταν το μαρκήσιο του Μπλάντφορντ... «Ποιόν, αυτόν τον ψηλολέλεκα», είχε απορήσει, αλλά η Τζένη έδειχνε κατενθουσιασμένη: «Είναι εξάδερφος της βασίλισσας της Αγγλίας και πρέπει να μου φτιάξουν μιά εξεραιτική τουαλέτα για το γάμο»...

Ο γάμος έγινε το 1961 και για δεύτερη φορά ο Νιάρχος έβλεπε τη γυναίκα που λάτρευε στο πλευρό ενός άλλου... Της το ψιθύρισε και στο αυτί, όταν τη φιλούσε νύφη: «Σήμερα πεθαίνω για δεύτερη φορά»...

Η Τίνα με το μαρκήσιο της εγκατασταθήκανε στο Λι Πλέις του Οξφορσάιντ, που γειτόνευε με το κτήμα του δούκα του Μάλμπορο και για ένα διάστημα οι νιόπαντροι είχαν εξαφανιστεί από τη δημόσια και κοσμική ζωή... «Καλά, ούτε τηλέφωνο;» απόρησε ο Σταύρος κι η Τζένη είχε την απάντηση: «Θα είναι πολύ ερωτευμένη»... «Καλά, μ' αυτό το γλυκανάλατο; Θέλω να ξέρω, τι του βρήκε»... «Ό,τι είχε βρει και στον Άρη».

— Γι' αυτό τον κεράτωσε με τον Χερέρα;

Ο γέρος θυμότανε φράση με φράση την σκηνή που επακολούθησε, μετά από αυτό που είχε ξεφουρνίσει... Η Ευγενία -Τζένη είχε αγριέψει τόσο, που έσπασε και κάποιο βάζο, φωνάζοντας ότι η αδερφή της ήταν και είναι κυρία, αλλά οι φυλλάδες δημοσίευσαν μια αθώα φωτογραφία με φαρμακερή λεζάντα...

Ο Νιάρχος, όμως, είχε αντίθετη γνώμη:΄Αν ήταν κυρία, δεν θα παντρευόταν την πρώτη φορά ένα γερο πόρνο και τη δεύτερη μια αδερφή... Αλλά, βλέπεις, βολεύεται, εξωσυζυγικά, με νταβραντισμένους νεαρούς... Έπρεπε να έχει εμένα άντρα και θα 'βλέπε...

Η Τζένη, δεν έχασε την ευκαιρία και του το πέταξε χαιρέκακα: Αμ δεν σε ήθελε, κακομοίρη μου... Προτίμησε τον Άρη...

Ο άντρας της εξεμάνη. Της άστραψε ένα χαστούκι και την άφησε να κλαίει υστερικά...

Η αδερφή του Νιάρχου, Μαίρη Δρακοπούλου, που ήξερε το πάθος του για τη δουλειά του, αναρωτιόταν πως -μετά τόσα χρόνια, που είχε φάει τη χυλόπιτα από την Τίνα- του έμενε καιρός να σκέφτεται ακόμη τη γυναίκα που της είχε πάρει την παρθενιά ο μεγαλύτερος εχθρός του... Μια μέρα, που ήταν ευδιάθετος ο Νιάρχος, της είπε: Η Ευγενία έπρεπε να πάρει κάποιο μαουνιέρη σαν τονπατέρα της, άξεστο και ακοινώνητο... Η Αθηνά, όμως, που ήταν πλασμένη για πρίγκιπα, πήρε τον Σμυρνιό, τον ασουλούπωτο...

Η Μαίρη, που ήταν έξη χρόνια μεγαλύτερη από τον αδερφό της και γι' αυτήν ήταν πάντοτε ο «μικρούλης» της, προσπαθούσε να τον συνετίσει: Μα είναι δυνατόν, Σταύρο μου, να σκέφτεσαι ακόμη την Τίνα, όταν η Ευγενία σου χάρισε τέσσερα υπέροχα παιδιά και γίνεται χαλί και την πατάς; Γυρνάς όλο τον κόσμο για τις δουλειές σου και ξέρεις ότι έχεις αφήσει στο σπίτι σου μια υπέροχη μάνα και νοικοκυρά.

Αυτό ακριβώς δεν του άρεσε του Νιάρχου στα 52 χρόνια του... Να τον θεωρούν πάτερ φαμίλια μικροαστικού στιλ, ενώ ο Ωνάσης έσερνε πίσω του τους παπαράτσι κι έμπαινε πρωτοσέλιδος για τα ερωτικά του σκάνδαλα... Όταν, μάλιστα, μια ιταλική εφημερίδα τον ανέφερε ως μπατζανάκη του Ωνάση, σκύλιασε και άρχισε να ουρλιάζει: «Ποιός ρε, εγώ, ένας αριστοκράτης, να παίρνω φως από ένα πρόσφυγα;» Σε τέτοια ξεσπάσματα του, έπινε ο Νιάρχος και οι συνεργάτες και διευθυντές του εξαφανίζονταν, γιατί έτρεμαν την οργή του... Τότε, το μεγάλο αφεντικό, έμπαινε στο μπάνιο, άνοιγε το κρύο νερό και κάλμαρε... Πολλές φορές, έβγαινε με το μπουρνούζι και καθότανε στο γραφείο του, υπαγορεύοντας και διατάζοντας με νηφαλιότητα, λες και ήταν ένας άλλος άνθρωπος, εντελώς διαφορετικός από εκείνον που, πριν λίγο, έβριζε θεούς και δαίμονες... Στο μπάνιο, πάντα, κοιταζότανε στον καθρέπτη, από τότε που ήταν φτωχός, ως τα σήμερα, που είχε γίνει κροίσος... Κι εκεί, μπροστά στον καθρέπτη, στα 52 χρόνια του, πήρε την απόφαση να μην ξανακοιμηθεί με τη γυναίκα του...

Spetsbanio2Θυμόταν τον εαυτό του με το μπουρνούζι μπροστά στον καθρέπτη... Ναι, αλλά πριν 35 χρόνια, μέσα στο μπουρνούζι υπήρχε ένα σφιχτοδεμένο ακόμη αθλητικό κορμί, ενώ τώρα είχε απομείνει ένα κάτισχνο νερομπουλιασμένο κρέας... Τι τα θέλω και τα σκέφτομαι όλα αυτά, άρχισε να μουρμουρίζει, ανίκανος όμως να δαμάσει τη σκέψη του, που γύριζε όλο στα παλιά...

Η Τίνα, όχι μόνο δεν υπήρξε ευτυχισμένη με το δούκα, αλλά όσο έζησε μαζί του, παρακολουθούσε από τις εφημερίδες και τα περιοδικά τον ερωτικό δεσμό του Άρη με τη Μαρία Κάλλας και το 1968 το γάμο του με τη χήρα του προέδρου Κένεντι, την Τζάκι... Η λατρεία που είχε, κάποτε, για τον πρώτο άντρα της ζωής της, είχε σβήσει. Αλλά έμενε η ζήλεια ότι ο Άρης έσερνε από τη μύτη, για εννιά χρόνια, τη διασημότερη πριμαντόνατου αιώνα και αφού την έστυψε και την πέταξε σαν λεμονόκουπα, στεφανώθηκε μια διασημότερη γυναίκα... Τα συζητούσε, κατά διαστήματα, όλα αυτά η Τίνα με την Τζένη και μια μέρα ο Νιάρχος άκουσε την κουνιάδα του να λέει: Καμιά γυναίκα στον κόσμο δεν μπορεί ν' αντισταθεί στον Άρη. Σε κάθε μια, βρίσκει το αδύνατο σημείο της...

Αυτή η κουβέντα κακοφάνηκετου Νιάρχου, γιατί είχε μεγάλη ιδέα, μόνο για τον εαυτό του... Έτσι, του ξαναμπήκε η έμμονη ιδέα, ότι αν δεν πηδούσε την Τίνα, θα έφευγε ανικανοποίητος από τη ζωή, έστω κι αν είχε απολαύσει πολλές γυναίκες... Η μεγάλη ευκαιρία του δόθηκε όταν χώρισε η Τίνα από τον κρυόπλαστο δούκα κι άρχισε πάλι να την πολιορκεί, ακόμη και μπροστά στην Ευγενία, που ποτέ δεν είχε πάρει τις προθέσεις του άντρα της στα σοβαρά. Γιατί νόμιζε ότι ήταν αστεϊσμοί και πειράγματα, για να διασκεδάσει την αδερφή της, που από τότε που είχε χωρίσει με τον Άρη, έπινε βαρβιτουρικά για να μπορέσει να κοιμηθεί... Σίγουρα -σκύλιαζε ο Νιάρχος- η Τίνα δεν μπορεί να ξεχάσει το ζουμπά και πως να τον ξεχάσει αφού παντρεύτηκε ένα κρυόκωλο αγγλοσάξονα... Κι όμως, καθώς την έβλεπε στη Σπετσοπούλα, να απολαμβάνει με το μαγιό τον ήλιο και τη θάλασσα, σκεφτόταν ότι αυτό το υπέροχο θηλυκό κορμί δεν είχε γεννηθεί μόνο για τον Σμυρνιό και τον Άγγλο... Λες να ήσαν αληθινές οι φήμες και τα κουτσομπολιά των λαϊκών περιοδικών, ότι η Τίνα έμπαζε στο σαλέ της παλιότερα τον παιδαρά καθηγητή της του σκι κι αργότερα, τον Βενεζουελανό πλέι μπόι; Αλλά και στη Σπετσοπούλα, που την έχανες που την έβρισκες, με τον μπρατσωμένο καθηγητή του θαλάσσιου σκι... Μόνο η Τζένη ήταν τύπος και υπογραμμός, η γυναίκα του ενός και μοναδικού άντρα, όπως ήταν γνωστή στο τζετ σετ... Η Τίνα ξημεροβραδιαζόταν στη Σπετσοπούλα χαχανίζοντας με την αδερφή της, που επιστατούσε στη λάτρα του σπιτιού και της κουζίνας, πάνω από τα κεφάλια του προσωπικού...

Έννοια σας και θα σας φτιάξω και τις δυό, μουρμούρισε ο Νιάρχος που τις άφησε  να χαζολογάνε, και έφυγε από το νησί  με το ελικόπτερο. ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

προστέθηκε στις: Σάββατο 30.01.2016

 
 

:: αρχική :: προφίλ :: επικοινωνία :: εικόνες

© Δημήτρης Λιμπερόπουλος :: ...Webmaster