ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ κείμενα

Αυτή  είναι  η  ζωή  και  πως  να  την  αλλάξουμε  όλοι  εμείς  οι  φωτογραφούμενοι  σε  φαγοπότια  μετά  συγγενών  και  φίλων,  σε  εποχή  που  πολύς  κόσμος  λέει  το  ψωμί  ψωμάκι...  Επειδή  υπήρξαμε  πεινάλας  λαός,  αλλά  και  αλόγιστοι  όταν  αποκτούμε  λεφτά  στη  τσέπη...  και  ικανοποιούμε  τον  εγωισμό,  το  κέφι  και  τον  νταλκά  μας  με  σπάσιμο  πιάτων,  γαρδένιες  και  χαρονομίσματα  στο  κούτελο  των  οργανοπαιχτών... Αυτό  συνέβαινε  ανέκαθεν  στα  πανηγύρια,  όπου  βλέπαμε  σαν  γύφτοι  τη  γενιά  μας  και  αγάλιαζε   η  καρδιά  μας... Τώρα   βρήκαμε  το  φατσομπούκι  να   μοστράρουμε  τα  ντυσίματά  μας,  τα  εδέσματα  και  τα  γλυκίσματά  μας... 

Αυτό  συμβαίνει  και  στις   μάρκες  αυτοκινήτων  και   στις  φίρμες  ντυσίματος,  που  τις  επιδεινύουμε  -  να  ρε  ποιός  είμαι  εγώ  !  Ένας  διαφορετικός  που  γνώρισα  ήταν  ο  Μάνος  Χατζιδάκις,  είχε  τόσο  αξία  το  ταλέντο  του  που  δεν  χρειαζόταν  τίποτα  άλλο... Και  μιά  φορά  άκουσα  τον  Ωνάση  να  του  λέει,  <<  μαέστρο  επιδειξιομανής  είμαι  κι΄ εγώ  με  τις  μόστρες  μου >>... 

Σε  όλες  τις  χώρες  υπάρχουν  μεσάζοντες  και  μιζαδόροι,  αλλά  στην  Ελλάδα  ευδικιμούν  περισσότερο  από  κάθε  άλλο  ευρωπαικό  κράτος... Υπουργοί,  αρμόδιοι  και  ειδικοί  σε  κρατικά  πόστα,  εύχονται  να  συμβούν  θεομηνίες,   καταποντισμοί,  πλημμύρες,  πυρκαγιές,  ξηρασίες...  και  εισβολές   προσφύγων   για  να  διατεθούν   από  την  Ε.Ε.  κονδύλια  τα  οποία  θα  διαχειριστούν  εποφελώς   και  για  τις  τσέπες  τους... Ακόμη  άτομα   κατέχοντα    υπεύθυνα  δημόσια  πολιτικά  και  στρατιωτικά  πόστα,  έπιδιώκουν    γειτονικά  κράτη  να  απειλούν  με  εχθροπραξίες  και  πόλεμο...  ώστε  να  ενισχύουν  με  υλικό   τον  Στρατό,  την    Αεροπορία...  και  το  Ναυτικό  -  όπως  είδαμε  -  και    με  υποβρύχια  που  γέρνουν... 

Εδώ  δεν  μιλάμε  απλά   για  κωλοΕλληνες,  αλλά  αναφερόμαστε  για  εχθρούς  της  πατρίδας  και  εγκληματίες.              

Πριν  μισό  αιώνα  ακριβώς  (  20 / 10 / 1968 )  έγινε  στον  Σκορπιό  ο  << γάμος  του  αιώνα >>    Ωνάση  και  Τζάκι.  Δεκάδες  δεκάδων  εκπρόσωποι  των  ΜΜΕ  από  όλο  τον  κόσμο  με  πλεούμενα  πολιορκούσαν  το  νησάκι,  αλλά  κάποιοι  είχαν  αποβιβαστεί  τη  νύχτα  και  ξετρύπωσαν  την  στιγμή  του  γάμου. Καλεσμένος  εγώ  απέφυγα  να  πάω  δια  της  νομίμου  οδού,  μπήκα  με  τον  φωτογράφο  μου  Ιορδάνη  Καπασακάλη  σε  ψαροκάικο  και  περίμενα  την  κατάλληλη  στιγμή  να  δράσω  με  τον  δικό  μου  τρόπο... Ήθελα  να  κάνω  κάτι  το  διαφορετικό  και  εντυπωσιακό  από  τους   συναδέλφους  μου  που  είχαν  σπεύσει  ακόμη  και  από  τα  πέρατα  της  Γης...

Στη  φωτο  η  νύφη  λέει  στον  Τζον  Τζον  Κένεντι  -  γιό  του  δολοφονημένου  προέδρου  των  ΗΠΑ   -  τον  κύριο  Ωνάση  θα  τον  λες  από  σήμερα  daddy...

Αλλά  θα  τα  εξοστορήσω  αργότερα...    

Που  θα  ήθελα  να  είμαι     -   καθιερωμένη  ερώτηση  πιά   -  τράβηξα  στη  τύχη  μιά  φωτογραφία  από  το  αρχείο  μου  και  βρέθηκα   στο  παρελθόν... στο  αεροδρόμιο  Ελληνικού  να  υποδέχομαι  τον  Νικ    και  τον  Τσάρλυ.  Γιοί  διασήμων  ηθοποιών του  Χόλιγουντ  κι΄ οι  δυό,  του  Τζον  Κασαβέτη  ο  ένας,  του  Μάρτιν  Σιν  ο  άλλος.   Για  όσους  δεν  ξέρουν,  ο  τελευταίος  ήταν  πρωταγωνιστής  στη  θρυλική  ταινία  << Αποκάλυψη τώρα >>  στην  οποία  ο  Μάρλον  Μπράντο  κάνει  μιά   εντυπωσιακή  ολιγόλεπτη  εμφάνιση.

 Στη  φωτό   και  ο  παραγωγός  Δημήτρης  Δημητριάδης  και  ο  ηθοποιός  Πάρις  Αλεξάντερ,  που  μπροστά  του  έχει  απλώσει  το  χέρι  του  ο  Νικ  κρατώντας  ένα  αγαλματίδιο  του  Μεγαλέξανδρου  -  απόγονος  Μακεδόνων  ο  ίδιος.

Θα  ήθελα   λοιπόν  να  είμαι   μαζί  τους  στο  νυχτερινό  κέντρο  που   διασκέδασαν   οι      δύο  Χολιγουντιανοί   ηθοποιοί,    όπου  μάθανε   να  σπάνε  πιάτα  και  με  τις  ξέλωλες  πάνω  στα  τραπέζια... Τούς  χειροκροτεί  ο  Μιχάλης  Οικονόμου,  μοντέρ  από  το  Χόλιγουντ  κι΄ αυτός. 

============================================

Αφήνω  την  απίστευτη  έκπληξη,   που  ασχολήθηκε  η  Τζόαν  Κόλλινς  με  μένα... και  επανέρχομαι  στα  καθημερινά. Υπάρχουν  κι΄ άλλα  πρόσωπα  που  θα  ήθελα  να   συναντήσω... Όπως  ο  Νικ  Κασαβέτης,  ο  Στάθης  Γιαλελής,  η  Μπέτη  Βαλάση,  ο  Κώστας  Πρέκας... Ο  Νικ,  γιός  ενός  θρυλικού  ζευγαριού   (  Τζον  Κασαβέτης -   Τζόαν   Ρόουλαντς  )  να  μου  μιλήσει  για  τα  σημερινά  ελληνικά  ονόματα  που  υπάρχουν  στο  Χόλιγουντ.   Ο  Στάθης  -  ξεχασμένος  κάπου  στην  Αμερική  -  να  μου  πει τον  πόνο  του  που  δεν  έγινε  ο νέος  Τζέημς  Ντίν,  όπως  τον  προόριζε  ο  Ελία  Καζάν... Η  Μπέτη  να  νοσταλγήσει  τον  Τίτο  Βανδή...

  Για  τον  Κώστα  Πρέκα  θα  σας  αποκαλύψω  ότι  του  έστειλα  ερωτήσεις  γιά  μιά  συνέντευξη  εδώ... Να  μου  μιλήσει  απλά  και ανθρώπινα,   αλλά  αντί  να  μου  απαντήσει   συγκεκριμένα  σ΄ αυτές, προτίμησε   να  παρεμβάλει    φιλοσοφήματα  περί    θεατρικής  τέχνης -  οπότε  δεν  την  έβαλα.   

========================================= 

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ  !

Πριν  λίγες  ημέρες   έβαλα  φωτογραφία  μου  με  την  Τζόαν  Κόλλινς  και  λίγο  μετά  η  διάσημη  κακιά  της  θρυλικής  τηλεοπτικής  σειράς  <<  Η  Δυναστεία >>  συνέφαγε  με  την  Κορίνα  Τσοπέη.  Δεν  ξέρω  αν  αναφερθήκανε  και  σε  έναν  ρεπόρτερ,  που  η  Τζόαν  του  έλεγε  ότι  έχει  δάχτυλα  πιανίστα  ή  πορτοφολά... Και  η  Κορίνα  συνέβαλε  στο  ταξίδι  του  στην  Αμερική  όπου  ρίζωσε  27  μήνες !

Και  στα   δύο  αγαπημένα  πρόσωπα  που  μου  χαμογελάνε,  τους  στέλνω  την  αγάπη  μου.

===================================

Μιά  ζωή  σε  γεγονότα  να  τα  ζείς   επί  τόπου...  και με  διασημότητες  σε  απόσταση  αναπνοής...  αλλά  και  απλούς  ανθρώπους  του  μόχθου  και  της  βιοπάλης... Πάλι  τα  ίδια  λέω,  γιατί  δεν  με  πιάνει  ύπνος  και  βλέπω  φωτογραφίες  που  αν  δεν  υπήρχαν  δεν  θα  πίστευα  πόσο  έχω  κουραστεί  αλλά  και  πόσο  αγαπήσει  το  επάγγελμά  μου...  Απόμαχος  τώρα  με  όρεξη  για  δουλειά  (  δεν  θα  σκάβω,  θα  γράφω )   που  να  τη  βρείς  όμως  όταν  δεν  βρίσκουν  νέοι  άντρες,  που   πολλοί   την  έχουν  ανάγκη  και  λόγω  οικογένειας  και  παιδών... 

Αντε  τώρα   ν΄ ανοίξεις  το  ραδιόφωνο  ν΄ ακούς  τους  προπονητές  της  εξέδρας  για  την  ήττα  της  ομάδας  μας... Αλλά  είναι  και  οι  συμβουλάτορες  για  την  σωτηρία  της  χώρας,  κάποιοι  εντελώς  άχρηστοι  και  ακαμάτηδες  στην  οικογενειακή  και  επαγγελματική  τους  ζωή.. Τι  να  κάνεις  όμως  τους  αντέχεις  όπως  και  τους  πολιτικούς  μας  που  εσύ  εκλέγεις...

======================================

Από  μικρός,   ζώντας  στο  κτήμα  μας  μακριά  από την  πολυκοσμία,  έκανα  παρέα  με  τη  σκέψη   μου  γιατί  δεν  είχα  ούτε  αδέλφια  ούτε  άλλα  παιδιά  να  παίξω.  Έπαιζα  λοιπόν  με  τη  φαντασία  μου  που   ταξίδευε  αχαλίνωτη  σε  θέματα  που  εύρισκα  ενδιαφέροντα   στη   βιβλιοθήκη  του  πατέρα  μου  -  διάβαζα  από  πέντε  χρονών.  Θυμάμαι  που   η  μητέρα  μου  απορούσε  με  τις   παράξενες    για  μικρό  παιδί  ερωτήσεις  που  της  έκανα... και  τον  πατέρα  μου  -  καταλαβαίνοντας  τη  μοναξιά  μου  -  να  συζητάει  μαζί  μου  και  να  απαντάει  σε  όλες  τις  απορίες  μου... Μπαμπά  γιατί  έχουμε  δύο  πόδια  και  τα  ζώα  τέσσερα...  Κι΄ όταν  πρωτοείδα  μαύρο  άνθρωπο,  να  τον  ρωτάω  αν  υπάρχουν  κι΄ άλλοι... Αλλά  το  μεγάλο  μου  ερώτημα  ήταν,  τι  είναι  ο  θάνατος,   επηρεασμένος  από  τις  κηδείες  που  περνούσαν  μπροστά  από  το  σπίτι  μας  -  το  νεκροταφείο  ήταν  εκεί  κοντά.

Τι  θυμήθηκα...   Όταν   είδα  τον  πίθηκο  ενός  γύφτου  που   έμοιαζε  με  ένα  περιβολάρη  που  είχαμε  και  του  το  είπα... Χαμογέλασε  :  Μα  από  τους  πιθήκους  καταγόμαστε !  Από  κείνη  την  ημέρα    έψαχνα  να  βρώ  βιβλία  που  να  γράφουν  για  την  αυγή  της  ανθρωπότητας  και  το  βλέπω  αυτό  και  σε  κείμενά  μου  όταν  έγινα  δημοσιογράφος, όπως  αυτό.  

====================

Νεαρός  βρήκε  σε  συρτάρι  του  παππού  του  την  << Ντουλάπα  της  γιαγιάς  >>,  την  διάβασε  και  έτρεξε  στη  γιαγιά  του -  αραγμένη  στο  προφίλ  της... Και   στιχούργησε : 

Τότε  ο  αγρότης   αλετριζε το   χωράφι
δεν  τάχε  παρατήσει  λέγοντας  νισάφι
 η  κυρά  συνήθως σκυφτή  στη  σκάφη
ο  μαραγκός  βρισκότανε στο  ξυλουργείο
κι΄ όχι  παρατρεχάμενος  σε  υπουργείο 
και  μη  νομίζετε  ότι  παρλάρω  για   αστείο...

Αχ   αγαπημένη  μου  γιαγιάκα  τι  σου  λέω
την σήμερον   έπρεπε  ολιμερίς   να  κλαίω
γιατί  δεν  μου  χεις  πει  ούτε  ένα  παραμύθι
έστω  το αρχαιότατο  το  κουκί  και  το  ρεβύθι...

Σόρυ    όμως   με   αυτά  που  τσαμπουνάω
να  σε  σίγουρη  πως  τα  λέω  και  πονάω
και  πέσε  από  τη  σύνταξη  τον  οβολό  σου
αχρήστων  γονέων  γιαγιούλα  εγγονό  σου...
 

================================

Το  πιό  περίεργο  που  είχα  δει  στον  Ωνάση  ήταν  όταν  έβγαζε  τα  παπούτσια  του  για  να  ακούσει  από  το  μαγνητόφωνο  τα  σπέσιαλ  τραγούδια  του...  κυρίως  Σμυρνέικα  με  την  Εσκενάζι  ή  ρεμπέτικα  με  τον      Ζαμπέτα...    Και  μιά  φορά,  που  κατάλαβε  ότι  η  πράξη  του  με  παραξένευε,  μου  είπε :   Από  τότε  που  ο  άνθρωπος  παπουτσώθηκε  έγινε  σκλάβος.  Παπούτσια,  κοστούμια,  τουαλέτες, γραβάτες...

Τόλμησα  και  τον  διέκοψα  :

-  Λιμουζίνες,  βίλες,  πισίνες,  ιδιωτικά  αεροπλάνα,  θαλαμηγοί...  

-  Ναι,  αλλά  και  οι  φίρμες  ντυσίματος  και  οι  μάρκες  αυτοκινήτων,  τα  φτιασίδια,   τα  φρουφρού  κι΄ αρώματα, τα  κοσμήματα... 

Μου  έδειξε  το  τσιγάρο  του,  τράβηξε  μιά  ρουφιξιά   και  συνέχισε :  Και  το  κάπνισμα  σκλαβιά  είναι...

Μιά  άλλη  φορά  μου  είπε :  Λεύτερος   ήμουνα   μόνο  όταν   πιλαλούσα  ξυπόλητο  παιδί  στο  χώμα... και  όταν  φόρεσα  παπούτσια  ήθελα  να  μου  πάρουνε  και  λουστρινένια  που  είδα  να  φοράει φίλος  μου  την  Κυριακή...      

προστέθηκε στις: Κυριακή 14.10.2018